Na de vermoeide terug reis was Zian vandaag een beetje uit zijn doen. We proberen met zijn drieën een beetje ritme te krijgen. Het eten en drinken gaat vandaag wat moeizaam. Maar het is bekend dat er een terug val kan zijn. Maar het is ook wel wat voor zo’n klein mannetje. Hij begrijpt ons goed.
Om 09.00 uur vertrokken we uit het hotel op weg naar het vliegveld.
Zian was een beetje uit zijn doen maar het fouilleren bij de douanen vond hij heel interessant.
De vliegreis ging voor spoedig.
Voordat we de douanen door gingen hebben we afscheid genomen van de groep. Dit was best emotioneel omdat we 3 weken intensief met elkaar hebben opgetrokken.
Op Schiphol werden we verwelkomt door familie en vrienden.
Dit was voor ons een hele verrassing en emotioneel.
Nadat we iedereen hadden begroet zijn we naar huis gegaan.
Daar aan gekomen was de voordeur met vlaggen en vlaggetjes versiert.
Binnen stond de tafel gedekt voor een lekker ontbijtje.
Verder zijn we al verwend met cadeau’s en kaartjes.
Verder hebben we Zian het huis laten zien en verder heeft hij lekker gespeeld.
In bad gedaan en is toen lekker gaan slapen.
Het is vandaag de laatste dag in Beijing.
Na een wat onrustige nacht, lekker ontbeten en toen naar de Carrefour om de laatste inkopen te doen. We hebben wat extra luiers gekocht, deze zijn namelijk een stuk goedkoper dan in Nederland.
Daarna kwam Erik onze gids om het visum van alle kinderen te brengen.
Ook bracht hij de bestelde stempels. Hij gaf als cadeau een boek over alle Chinese dierentekens.
Vervolgens zijn we uitgebreid gaan lunchen met Erik. Waar Kenneth een dankwoord gaf aan onze gids Erik. Hij kreeg een cadeau van ons allemaal.
Volgens chinees gebruik worden deze niet gelijk geopend maar thuis.
Natuurlijk moest Zian daarna slapen zodat wij de koffers op ons gemak konden inpakken.
Even wat spelen en eten en terwijl ik dit schrijf zit Zian heerlijk in bad.
We gaan hem zo zijn pyjama aan doen, dan kan hij lekker slapen in het vliegtuig. Spannend maar ook heel veel fijn.
We zijn heel dankbaar dat we dit mogen meemaken. We hebben zoveel gedaan en zoveel emotie door gemaakt dat de drie weken wel als maanden voelt.
Het is nu aftellen en we zijn het leven in een hotel wel zat.
Wij komen woensdag 30 april om 05.40 aan op Schiphol.
Vluchtnummer CZ 345 van uit Beijing.
Wil je op Schiphol komen dan is dat geen probleem.
We kijken uit om weer naar Nederland te komen.
Na het ontbijt zijn we met de groep met de taxi’s naar de lama tempel geweest. Bij binnenkomst kregen we wierook staafjes die je in de tempel kon aansteken.
De tempel bestond uit verschillende zalen met ieder een eigen Boeddha.
Allemaal heel indrukwekkend.
De Chinese deden een soort ritueel. Ze knielde en maakte een soort gebed.
Voor de ingang van de tempel kon je wierook staafjes aansteken.
Nadat we de tempel helemaal hadden door gewandeld zijn we met de groep gaan lunchen. De lunch bestond uit verschillende gerechten die je zelf dan kan opscheppen. Na de lunch zijn we langs verschillende souveniers zaakjes gelopen.
We zijn nog een Chinese achteraf wijkje gelopen en hebben daar een ijsje gegeten. We zijn daarna de Wudaoying Hutong gelopen dit is een buurt die behouden is voor sloop. Hier bevinden zich leuke cafe’s en kleine winkeltjes.
We zijn naar een park gelopen. In dit park komen veel Chinese tot rust of doen de oudere Chinese uit gebreid oefeningen om gezond te blijven. Ze maken muziek of spelen een chinees schaakspel.
Na het park zijn we naar ons favoriete restaurant gelopen waar we lekker hebben gegeten. In het hotel hebben we Zian in bad gedaan en na, wat spelen naar bed gebracht. Hij was erg moe van de dag.
Toen alle kinderen sliepen hebben we met de andere ouders op de gang nog even wat gedronken en gepraat.
Het was vandaag rustig, lekker ontbijten waarbij Zian heerlijk heeft gegeten. Toen op ons gemak onder de stralende zon naar het winkelcentrum gelopen waar we heerlijk koffie hebben gedronken. Zian genoot volop van zijn beker opgeklopte melk. Even weer een andere supermarkt bekeken en toen weer naar het hotel. Ondertussen fried Rice with egg voor Zian gehaald bij een van ons favoriete restaurants. Ze zijn daar heel vriendelijk, terwijl we staan te wachten krijgen we grote stukken watermeloen aangeboden.
Na het slaapje van Zian even naar het postkantoor waarbij Richard met lijm de postzegels moest plakken. Daarna een nieuwe koffer gekocht
Even gewacht op een aantal mensen van de groep om weer heerlijk te kunnen eten. Vanavond hebben we ons zelf getrakteerd op een glaasje wijn.
Het is nu echt aftellen tot we naar huis kunnen.
Zian zal heel erg moeten wennen, jullie kunnen ons daar bij helpen.
Zian zal moeten leren dat wij zijn papa en mama zijn. Wat moet groeien tussen ons is een hechte band, zodat hij zich veilig voelt bij ons. Zo’n band ontstaat niet vanzelf, daarom is het belangrijk dat alleen wij Zian de eerste maanden knuffelen, verzorgen en eten geven. Het betekent ook voor jullie dat hem oppakken of op schoot nemen voorlopig niet kan. Ook niet wanneer hij zelf het contact zoekt. Snoepjes en cadeautjes zal hij alleen via ons mogen krijgen. De eerste tijd zullen we ook geen bezoek thuis ontvangen, om hem in alle rust te laten wennen aan zijn nieuwe thuis, de taal, de geuren. Hij moet leren dat ons huis een veilige basis is waarin hij ons volledig kan vertrouwen. Als er steeds aardige mensen voor de deur staan kan hij het gevoel krijgen dat hij weer meegenomen kan worden om bij hen te gaan wonen. Dat heeft hij nl. net meegemaakt. Het is gelukkig wel mogelijk dat wij zelf op pad gaan waarbij een ’toevallige’ ontmoeting prima kan!
Eigenlijk is adoptie een onnatuurlijke situatie, Zian moet in feite leren op een kunstmatige manier eenkennig te worden. Dit is iets wat een kindje dat in een gezin wordt geboren en opgroeit op een natuurlijke manier meekrijgt. Natuurlijk zouden wij als Zian het fijner vinden als hij ook bij jullie op schoot kan zitten en door jullie geknuffeld kan worden. Toch willen wij ons graag houden aan de adviezen die wij gekregen hebben. Het geeft Zian een vaste en veilige basis voor de toekomst. Hij leert dan dat hij bij ons hoort en dat wij er altijd voor hem zullen zijn. Vanuit die veiligheid kan hij de rest van de wereld gaan verkennen en contacten met anderen aangaan. Als Zian niet leert een vertrouwensband met ons aan te gaan, kan dit voor hem grote negatieve gevolgen hebben op latere leeftijd, op het gebied van zelfbeeld, vriendschappen en relaties.
Wat betekent dit in de praktijk?
– Laat ons Zian zijn eten, drinken en lekkers geven.
– Als Zian huilt, laat ons hem troosten.
– Neem Zian niet op schoot en pak hem niet op.
– Een cadeau is welkom, maar laat ons het hem geven.
– Mocht Zian jullie benaderen, beantwoord dat gerust met een korte, lieve reactie en neem daarna weer wat afstand.
– Bel ons even als je langs wilt komen, mogelijk spreken we liever bij jullie af.
– Bellen, e-mailen, een berichtje op de blog, altijd goed en erg leuk!
Bij twijfel, gewoon even overleggen met ons.
We beseffen heel goed dat dit verzoek vervelend kan overkomen, maar het is maar tijdelijk en we weten dat jullie ook het beste voor zijn toekomst willen.
Na zo’n indrukwekkende dag als gisteren maar even rustig aangedaan ’s ochtends in de speeltuin (Zian heeft aan fitness gedaan!) en ’s middags op het gras bij het hotel gespeeld.
Vanavond even met zijn drieën gegeten, dat was vandaag beter voor Zian.
Ik zal deze keer vertellen over het Chinese eten.
Je gaat hier naar een restaurant, besteld hier vier of vijf gerechten en in binnen 5 minuten staan deze gerechten op tafel. Je kunt het niet vergelijken met onze Nederlandse Chinees. Men werkt minder met sausen, het eten is smaakvoller en vaak pittiger. De tafel is niet sfeervol gedekt, meestal staat er een setje van een bordje met een kommetje, stokjes, lepeltje, beker verpakt in plastic op tafel. Sommige restaurants hebben een grote draaischijf.
Vaak heeft een restaurant een aantal aparte kamers waar grotere groepen in kunnen. Het eten met stokjes (copsticks) baart toch oefening maar we worden er steeds handiger in, maar er zit nog wel verschil tussen het ene en andere stokje.
Nagerechten worden hier niet geserveerd.
Vandaag gingen we zelfstandig met de groep op pad. Niet met de metro dit keer maar met taxi’s .
Na een ritje van ongeveer een half uur kwamen op het plein van de Hemelse vrede aan. Wat een prachtig en indrukkend plein. Geweldig om hier te mogen lopen. Zo groot en zo mooi. We waren er allebei erg van onder de indruk. Vorig jaar liepen we in Barcelona en toen konden we niet bedenken dat we nu hier zouden zijn met onze zoon.
Vervolgens zijn we naar de Verboden stad gelopen. Eerst nog even een snelle hap eten gegeten en toen naar binnen.
Wat een prachtige gebouwen en pleinen. Zo indrukwekkend. Wat een grootsheid. Zian vond het ook heel leuk want hij kon hier weer goed traplopen en dat doet hij heel graag. Liefst wil hij alles zelfstandig doen.
Onderweg hebben we een heerlijk mango ijsje gegeten. Na de tuinen bekeken te hebben, kwamen we bij de uitgang. Toen moesten we opzoek naar een taxi. Helaas viel dit niet mee maar uiteindelijk wel gelukt.
Gauw even opgefrist om weer naar ons favoriete restaurant te gaan, waar we weer heerlijk gegeten hebben.
Na het gebruikelijk badritueel, loopt Zian weer heerlijk te zingen en te springen in zijn bed.
Vandaag stond er een excursie op het programma. We gingen naar de Chinese muur.
We stonden vandaag vroeg op want kwart over negen werden we door de gids met het busje opgehaald.
Na een reis van een uur kwamen bij de Chinese muur aan.
Eerst een stukje omhoog lopen langs allerlei kraampjes tot we bij de kabelbaan kwamen die ons boven bracht op de Chinese muur.
Dit is heel indrukwekkende belevenis. Zeker voor Zian.
Elke chinees gaat een keer in zijn leven naar de Chinese muur.
De Chinese muur loopt moeilijk met veel stijle stukken en trappen.
Zian heeft zelfstandig stukjes gelopen op de muur.
Het was jammer dat de lucht niet helder was vanwege de smog.
Na een uurtje gelopen te hebben zijn we teruggegaan met de kabelbaan.
Onderaan de muur hebben we gezamenlijk met de groep gegeten.
Daarna wat souveniers gekocht .
Daarna terug gereden naar hotel. Zian heeft lekker bij Richard op schoot geslapen.
Na aankomst bij het hotel zijn we even stukje gaan lopen naar een park in de buurt. Een sociaal samenkomen van jonge en oude Chinezen.
Zian heeft er wat gespeeld met blokken.
Daarna teruggekeerd naar het hotel waar we met de groep hadden afgesproken om samen te gaan eten.
In het restaurant werden we naar een aparte kamer begeleid.
Daar hebben we zeer goed en gezellig gegeten.
Zian is voor het slapen in bad gegaan en daarna probeert hij te gaan slapen.
Met veel zingen en spelen.
