Op zoek naar de vindplaats.

Vandaag moesten we vroeg op want we werden om 09.00 uur verwacht op het politiebureau voor een ontmoeting met de politie man die Zian van de vindplaats naar het politiebureau had gebracht. Het liep anders, de politieman had een belangrijke bespreking. We gingen daarom eerst naar het 2e kindertehuis om daar foto’s te maken. Het is nu een tehuis voor oudere mensen. Daarna ging de gids op zoek naar de vindster. Zij had gisteren al een naam op een van de documenten gezien en was samen met de chauffeur al gaan rondbellen. We gingen eerst naar een bedrijf waar ze zou werken daar hoorde de gids dat ze ergens in de omgeving zou moeten werken. We reden verder en dan maar een schoonmaker in de buurt vragen. Die gaf hun een telefoonnummer van een teamleider maar daar kwam de gids niet verder mee. Dan maar naar een kantoor van een vriend die bij de politie had gewerkt. We krijgen daar een kopje thee en ondertussen werd er druk gebeld. Opeens was het duidelijk de vindster was gevonden. Ze was al met pensioen. Gauw de auto in op zoek naar haar appartement. Dit was even zoeken, maar we hadden het gevonden. Wij gingen naar binnen en toen bleek ze zelf open te doen. Ze was echt geëmotioneerd toen ze hoorde dat dit het kind was die zij had gevonden. We zagen de tranen in haar ogen en dat is voor Chinezen heel bijzonder. Na een kort bezoekje gingen we weer terug naar het kantoor van die vriend want inmiddels was de politieman gearriveerd.
Hij kon zich niet veel meer herinneren van de vondst van Zian omdat 12 jaar geleden er veel meer kinderen te vondeling werden gelegd. Hij kon wel vertellen dat zijn ouders waarschijnlijk wel in de buurt waren toen Zian werd gevonden.
De politieman had nog veel vragen waarom we een Chinees kind hadden geadopteerd en hoe de procedure was gegaan. Ook kwam de vraag of we wilde weten wie zijn echte ouders waren. Ze zijn bereid te gaan zoeken want ze kennen deze wijk heel goed. Na onze toestemming werden er nog wat foto’s gemaakt en gaan ze verder kijken. Na dit alles was ook de vindplaats redelijk bekend want alle straatnamen veranderen regelmatig. Weer de auto in, op zoek naar de vindplaats. Bij de straat aangekomen werd er nog gebeld met de vindster en uiteindelijk kwamen op de goede plek terecht. Heel indrukwekkend.
Na al deze emoties hadden we best trek gekregen en zijn we samen met de gids en chauffeur wezen lunchen. prima lunch. Daarna zijn we richting de zee gereden, De gids heeft ons de zee en de haven en een vissersdorpje laten zien. Vervolgens zijn we naar een eiland gereden waar we richting zee konden lopen. Wat een prachtige natuur. Lianyungang betekent verbinding tussen de zee, de wolken en de bergen. Dat was ook goed te zien vandaag want het was niet helder maar wel heel mooi om een indruk te krijgen van Lianyungang.
De gids vind Lianyungang klein, maar is vergelijkbaar met de provincie Utrecht.
Na ruim een half uur terug rijden waren we weer bij het hotel. Omdat we geen zin hadden om uit eten te gaan, hebben we wat noodles, vleespiezen en fruit van de straat gekocht en dit heerlijk op de hotelkamer opgegeten.

De vindplaats